De cirkel van invloed
Covey beschrijft in zijn boek “de zeven eigenschappen van effectief leiderschap” de cirkel van invloed.
Dat was voor mij een eye opener die ik al jaren in mijn dagelijkse praktijk en in mijn leven gebruik.
Het is ook een belangrijk hulpmiddel in de preventie van dreigende overbelasting.
De gedachte is simpel. Er zijn zaken in het leven waar je invloed op hebt en er zijn zaken waar je geen invloed op hebt. Het heeft geen zin om energie te stoppen in zaken waar je geen invloed op hebt. Energie is maar één keer te gebruiken dus gebruik je energie waar het ook invloed heeft.
Pro actieve mensen richten zich met name op deze cirkel van invloed. Men heeft positieve energie die de cirkel van invloed vergroot.
Daarnaast beschrijft Covey ook de cirkel van betrokkenheid. Daarin worden zaken geplaatst waar we geen directe invloed op hebben. Reactieve mensen richten zich vooral op de cirkel van betrokkenheid. Men let op de zwakheden van anderen, op problemen in de omgeving en op omstandigheden waar men weinig of niets aan kan doen. Men beschuldigt de ander en voelt zich snel slachtoffer.
Positieve aandacht geven aan wat je wil maakt de cirkel van invloed groter en de cirkel van betrokkenheid kleiner.
Het is een leerproces om vooral energie te steken in zaken waar men invloed op heeft en datgene waar geen invloed op heeft te negeren.
Negeren is een kunst.
Als je in staat bent om focus aan te brengen in wat je wil dan geeft dat kracht.
Het helpt daarbij als je kunt negeren wat je niet wil. Als dat geen aandacht wordt gegeven groeit het niet. Dat lijkt eenvoudig maar dat is het niet. In de opvoeding is het vaak allerminst eenvoudig om dreinende kinderen bij ongewenst gedrag te negeren. De reden dat het soms zo moeilijk is om te negeren is dat toegeven (weliswaar kortdurend) maximaal effectief heeft. Geef het kind zijn snoepje en het dreinen stopt. Toch is het een strategie met kortdurend effect. Op langere termijn zorgt het voor achteruitgang.
Bekrachtigen helpt. Beter nog is het om te bekrachtigen enerzijds en te negeren anderzijds.
In de biografie van Steve Jobs, de oprichter van Apple wordt dat mooi beschreven in het begrip “reality distortion field”.
Het “reality distortion field” van Jobs was een verwarrende mengsel van een charismatische retorische stijl, een onbuigzame wil en een vurige wens om feiten te verdraaien in de richting van het doel.
Het was het moedwillig trotseren van de werkelijkheid, niet alleen tegenover anderen, ook tegenover zichzelf. Hij kon als het ware zichzelf bedriegen.
Medewerkers daarover:
“Je weet dat het niet waar kan zijn. Je weet dat het niet kan maar op een of andere manier werd iedereen gehypnotiseerd. Het was een self-fullfilling distortion, een verdraaiing van de werkelijkheid die vanzelf waar werd.
Deze extreme manier van bekrachtigen van het geloof dat iets kon werd afgewisseld met het vermogen om datgene wat niet bijdroeg aan het eindresultaat volledig te negeren.
